Πρωί Παρασκευής 4 Νοέμβρη, μιας αβέβαιης Παρασκευής για τη χώρα και βρίσκομαι στο περίπτερο.. Κρατάω τις εφημερίδες μου στο χέρι και περιμένω τη σειρά μου για να πληρώσω.. Μπροστά μου ένας κύριος γύρω στα 65. Έχει πάρει και αυτός τις εφημερίδες του. Από τις εφημερίδες του μπορούσα να καταλάβω πως ήταν από εκείνους που κάποτε είχαν αγαπήσει και είχαν υποστηρίξει το ΠΑΣΟΚ.
Και αλίμονο αν δεν υπήρχαν τέτοιοι δεν θα είχαμε τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Εκεί λοιπόν που έρχεται η σειρά του να πληρώσει κάνει τη μαγική κίνηση και βγάζει από την τσέπη του το πορτοφολάκι του..
Είχε από εκείνα πορτοφολάκια του ευρώ.. Εκείνα που έκαναν ξαφνικά την εμφάνισή τους στη ζωή μας πριν από δέκα χρόνια.. Εκείνα που είχαν τρέξει όλοι να πάρουν, μικροί και μεγάλοι.. Είχαν πάρει και οι γονείς μου μέχρι και την κυρ- Αθηνά ( η δική μου γιαγιά ) θυμάμαι που είχε έρθει να μας το δείξει όλο χαρά.. Άλλο πορτοφόλι για τα κέρματα, άλλο για τα χαρτονομίσματα.. Είχαν πειστεί για την αλλαγή και έτσι είχε γεμίσει ο κόσμος από δαύτα. Δεν θα μπω στον κόσμο να θυμηθώ και τα κομπιουτεράκια που έκαναν τη μετατροπή από δραχμές σε ευρώ..
Περίεργα παιχνίδια παίζει το μυαλό του ανθρώπου πρωί πρωί στην σειρά για το περίπτερο.. Τι θυμήθηκα…
Αλλά πώς να μην το θυμηθώ όταν η έξοδος από το ευρώ είναι μια απειλή ορατή όσο ποτέ για τη χώρα μας; Δεν θα αναφερθώ στο αν μας κάνει καλό ή όχι.. Είδαμε και με το «καλό» ευρώ που φτάσαμε.. Όμως σήμερα που όλα είναι ρευστά σκέφτομαι ανθρώπους σαν και αυτόν μπροστά μου.. Πόσα έχουν ζήσει σε αυτή τη χώρα .. Σε πόσες αλλαγές προσαρμόστηκαν, πόσες νέες συνθήκες ήρθαν στη ζωή τους και σε πόση ταλαιπωρία μπαίνουν ακόμα και σήμερα χωρίς να φταίνε απλά γιατί πληρώνουν όπως όλοι μας τους λάθος χειρισμούς και τις λάθος εκτιμήσεις των πολιτικών αδρών. Για να δανειστώ και τον Παπαδιαμάντη «Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δ’ ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των…»
Εκείνους με τα πορτοφολάκια τους σκέφτομαι… Άραγε έχουν κρατήσει τα παλιά τους, των δραχμών; Άραγε είχαν σκεφτεί ποτέ πως ίσως τα όμορφα μικρά πορτοφολάκια τους κινδύνευαν να περάσουν στην αιωνιότητα; Κανείς δεν ξέρει…
Είναι κρίσιμες ώρες .. Για τους Έλληνες, για το μέλλον μας , για τα παιδιά μας.. ακόμα και για τα πορτοφολάκια μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου